مادر و پدر عزیزم! امانتی که به شما داده شده بود، به صاحب اصلی آن بازگردانیده شد، کسی که چیزی را امانت می گیرد موقع پس دادن هیچ گاه ناراحت نمی شود، مادرم! من شما را خیلی دوست داشتم، همچنین پدر، همسر، خواهر و برادرانم، شما تنها کسانی بودید که به آنها علاقه داشتم، ولی مادر جان من خدا را بیشتر از شما دوست دارم، و برای همین است که قریب شش سال از شما جدا شده ام. هر موقع که دلتان گرفت، برای سرور همه ما اباعبدالله الحسین (ع) گریه کنید، مطلب در مورد همسرم است. او را در تصمیم گیری آزاد بگذارید، بگذارید راه جدید خود را انتخاب کند، اگر فرزندم به دنیا آمد و پسر بود، کاری کنید که وقتی بزرگ شد ادامه دهنده راه من باشد. و اسمش را حسین بگذارید.
همسرم! تمام انسان ها رفتنی هستند، تمام انسان ها چه خوب و چه بد، چه ضعیف و چه غنی، با هر وضعیتی که هستند، در این راه، عده ای با عزت و سر ننهادن به غیر خدا زندگی می کنند و بعضی برای زندگی خود بنده غیر خدا می شوند و از خود هیچ عزت و سرافرازی ندارند. ولی دسته اول چون راه خدا را می روند، همواره با مشکلاتی روبرو می شوند، بعضی اوقات انسان خود را در راهی می بیند که در آن راه یا باید کشته شدن در راه خدا را انتخاب کند یا سر تعظیم در برابر غیر خدا فرود آورد، مردان خدا اولین راه را انتخاب می کنند.
